Szanowny uwaĹźa Ĺźe my GÄsi jakieĹ ?
Polska
Stolica: Warszawa
JÄzyk:
polskiLudnoĹÄ: 38 mln
Waluta: PLN
http://www.pzss.org.pl/Uchwaly/Przepisy%20strzelania%20dyscypliny%20pistolet%20obronny%20i%20rewolwer%20obronny.pdfZaprojektuj scenkÄ sytuacyjnÄ
– jeĹli nie moĹźesz szczerze powiedzieÄ „to siÄ mogĹo staÄ w rzeczywistoĹci”, prawdopodobnie scenka nie nadaje siÄ do wykorzystania.
Maksymalna liczba strzaĹĂłw na pojedynczej czÄĹci toru to 18.
WiÄkszoĹÄ strzaĹĂłw powinna byÄ oddawana na odlegĹoĹÄ od 5 do 14 metrĂłw.
JeĹźeli na torze jest jakaĹ przesĹona, musi byÄ ona wykorzystywana przez zawodnikĂłw zarĂłwno przy strzelaniu, jak przeĹadowywaniu broni, usuwaniu zaciÄÄ itp.
Wymagana pozycja strzelecka powinna byÄ forsowana raczej za pomocÄ
odpowiedniej zabudowy toru (okna, drzwi, róşne szykany i przesĹony), niĹź poprzez wyznaczanie linii bĹÄdu czy wymĂłg w opisie toru.
Zaleca siÄ stosowanie w powyĹźszym celu róşnorodnych przedmiotĂłw Ĺźycia codziennego lub ich atrap, na przykĹad samochodĂłw, Ĺóşek, stoĹĂłw, koszy na Ĺmieci, bankomatĂłw itp.
UĹźycie tarcz „nie strzelaÄ” („przyjaznych”) powinno byÄ w granicach rozsÄ
dku, jest niedopuszczalne stawianie celu do ostrzelania pomiÄdzy kilkoma tarczami „nie strzelaÄ” – w realiach codziennoĹci nie wolno w takiej sytuacji uĹźywaÄ broni.
Gdzie tylko to moĹźliwe, tarcze powinny byÄ ostrzeliwane z przestrzeganiem zasady taktycznej kolejnoĹci, czyli na przykĹad od tarczy najbliĹźszej zawodnika do najdalszej, od pierwszej widocznej zza zasĹony do nastÄpnej itp. OczywiĹcie naleĹźy przestrzegaÄ przy tym zasad zdrowego rozsÄ
dku. Na dobrze zaprojektowanym torze taka kolejnoĹÄ jest dla zawodnika oczywista i nie wymaga szczegĂłĹowych instrukcji i wyjaĹnieĹ.
Zaleca siÄ strzelanie w ruchu oraz do ruchomych tarcz, jako najbardziej realistyczne i zbliĹźone do rzeczywistych warunkĂłw uĹźycia broni.
Wszystko co tylko moĹźliwe powinno byÄ przedsiÄwziÄte w celu unikniÄcia koniecznoĹci wydawania przez sÄdziĂłw komend bezpieczeĹstwa podczas strzelaĹ – dobrze zaprojektowany tor sprowadza potrzebÄ wydawania takich komend do sytuacji zupeĹnie wyjÄ
tkowych.
Przypadki kar proceduralnych nakĹadanych na zawodnika, gdyĹź ten nie zrozumiaĹ zawiĹej procedury toru, powinny byÄ jak najrzadsze. Tory powinny byÄ projektowane bez zbÄdnych zawiĹoĹci, aby moĹźna byĹo zrozumieÄ przedstawianÄ
sytuacjÄ intuicyjnie.
Przepisy budowy torĂłw (wszystkie zawody muszÄ
speĹniaÄ poniĹźsze warunki):
Wszelkie tory strzeleckie muszÄ
albo odzwierciedlaÄ prawdopodobnÄ
sytuacjÄ mogÄ
cÄ
przydarzyÄ siÄ w rzeczywistoĹci, albo sprawdzaÄ umiejÄtnoĹci strzeleckie realnie przydatne przy samoobronie w rzeczywistej opresji.
75% wszystkich strzaĹĂłw wymaganych do oddania na zawodach musi byÄ do celĂłw umieszczonych nie dalej, niĹź 15 metrĂłw; nie wyklucza to ustawiania niektĂłrych celĂłw w wiÄkszej odlegĹoĹci, nawet do 32 metrĂłw.
Strzelania „tylko mocna rÄka” nie mogÄ
byÄ wymagane na odlegĹoĹÄ wiÄkszÄ
, niĹź 9 metrĂłw.
Strzelania „tylko sĹaba rÄka” nie mogÄ
byÄ wymagane na odlegĹoĹÄ wiÄkszÄ
, niĹź 6,5 metra..
Strzelania „tylko gĂłrna strefa a na tarczy” nie mogÄ
byÄ wymagane na odlegĹoĹÄ wiÄkszÄ
, niĹź 9 metrĂłw.
Do celĂłw metalowych moĹźe byÄ oddawanych nie wiÄcej, niĹź 25% strzaĹĂłw na torze (czÄĹci toru) i nie wiÄcej niĹź 10% na caĹych zawodach.
Nie jest dozwolone wymaganie przemieszczania siÄ zawodnika pomiÄdzy pozycjami strzeleckimi w ramach jednego toru (czÄĹci toru) o wiÄcej, niĹź 9 metrĂłw.
Na torze (czÄĹci toru) moĹźna uĹźyÄ najwyĹźej jednej tarczy „nie strzelaÄ” na kaĹźde trzy tarcze do ostrzelania.
Ĺťaden tor (czÄĹÄ toru) nie moĹźe wymagaÄ oddania wiÄcej, niĹź 18 strzaĹĂłw.
Na torze sytuacyjnym nie moĹźna stosowaÄ linii bĹÄdu.
Nie wolno projektowaÄ torĂłw, ktĂłre w powaĹźny sposĂłb ograniczajÄ
moĹźliwoĹci rĂłwnej rywalizacji osobom starszym i z ograniczeniami ruchowymi; nie oznacza to eliminowania wszelkich utrudnieĹ – wolniejsze zajmowanie przez osoby mniej sprawne pewnych trudniejszych pozycji strzeleckich, na przykĹad za niskimi osĹonami, jest cechÄ
ĹźyciowÄ
, ktĂłra bÄdzie miaĹa okreĹlony skutek rĂłwnieĹź w warunkach rzeczywistej samoobrony.
Gdzie tylko to moĹźliwe naleĹźy dÄ
ĹźyÄ do przyjmowania przez zawodnikĂłw oczekiwanych pozycji strzeleckich poprzez ich wymuszenie odpowiednimi zasĹonami (szykanami), niĹź poprzez nakazanie ich w opisie toru.
Zaleca siÄ strzelanie w ruchu i co najmniej 5% wszystkich strzaĹĂłw wymaganych do oddania na zawodach powinno byÄ oddawane w ruchu.
JeĹźeli jakiĹ tor wymaga ostrzeliwania tych samych tarcz w kilku poszczegĂłlnych czÄĹciach toru, musi byÄ oceniany metodÄ
limited vickers lub metodÄ
„ograniczonego czasu”.
Tarcze „nie strzelaÄ” naleĹźy tak umieszczaÄ, by uniemoĹźliwiÄ ich przypadkowe trafienie poprzez tarczÄ do ostrzelania.
PrawidĹowe ustawienie toru strzeleckiego jest kluczowym czynnikiem gwarantujÄ
cym wĹaĹciwy przebieg strzelaĹ. Wymagania odnoĹnie odlegĹoĹci do tarcz oraz liczby strzaĹĂłw bazujÄ
na analizie statystyk rzeczywistego uĹźycia broni w sytuacjach samoobrony. Wymogi prawidĹowego stosowania zasĹon, zarĂłwno przy strzelaniu, jak na przykĹad przeĹadowywaniu broni, majÄ
rĂłwnieĹź na celu zbliĹźenie warunkĂłw strzelania na torze do sytuacji rzeczywistej samoobrony.
Nie wolno przesadzaÄ z wymaganiem przemieszczania siÄ zawodnika na torze; naleĹźy mieÄ na uwadze, Ĺźe stosowane systemy liczenia wynikĂłw sprawdzajÄ
siÄ dobrze, gdy stosunek czasu faktycznego strzelania do czasu wykonywania innych wymaganych opisem toru czynnoĹci jest utrzymany w granicach rozsÄ
dku. JeĹli projektant toru kaĹźe zawodnikowi duĹźo biegaÄ pomiÄdzy kolejnymi stanowiskami strzeleckimi, mamy do czynienia z ocenÄ
jego umiejÄtnoĹci lekkoatletycznych, a nie strzeleckich.
NaleĹźy wprowadzaÄ zróşnicowanie w liczbie wymaganych trafieĹ na tarczach, rĂłwnieĹź ostrzeliwanie wielokrotne tarcz (na przykĹad 3-6 trafieĹ do tarczy), oraz wymagaÄ taktycznie zasadnego ostrzeliwania tarcz (dla przykĹadu trzy tarcze mogÄ
byÄ ostrzeliwane w sekwencji 1-1-2-1-1). Nie naleĹźy jedynie mieszaÄ tych wymogĂłw w ramach jednego toru, czyli wymagaÄ ostrzelania niektĂłrych tarcz tak, innych inaczej; wprowadza to zbÄdne skomplikowanie toru, zmuszajÄ
ce zawodnika do zapamiÄtywania zĹoĹźonych procedur, zamiast koncentrowania siÄ na strzelaniu.